Polityka prywatności

26 lutego 2024

Zaburzenia hormonalne a depresja

 

Czy zaburzenia psychiczne mogą być przyczyną zaburzeń hormonalnych?

Tak, jest to możliwe. Doskonałym przykładem są zaburzenia odżywiania, które doprowadzają do zaburzeń miesiączkowania. Również silny stres może być przyczyną braku lub nieregularnych miesiączek.

A czy zaburzenia hormonalne mogą prowadzić do problemów psychicznych? Tak, również to jest możliwe.

Każda kobieta ma w swoim życiu kilka trudnych okresów:

 

● Po raz pierwszy, gdy dojrzewa. Burza hormonalna doprowadza do zmienności nastroju, braku równowagi psychicznej i może być przyczyną wielu konfliktów, które w konsekwencji mogą doprowadzić do zaburzeń psychicznych w tym depresji.

 

● Następny trudny etap w życiu kobiety to macierzyństwo.

Depresja w ciąży

Jeżeli ciężarna ma stale obniżony nastrój, cierpi na bezsenność lub nadmierną senność powinna zgłosić się po pomoc do psychologa lub lekarza psychiatry. Szacuje się, że depresja w ciąży dotyka od kilku do kilkunastu procent kobiet. Są na nią szczególnie narażone pacjentki, które w przeszłości chorowały na depresję, a także te cierpiące na zaburzenia psychiczne w momencie zajścia w ciążę. Dodatkowo stres związany z troską o zdrowie i życie dziecka, kolejne badania lub złe informacje o ich wynikach również zwiększają ryzyko wystąpienia wspomnianej choroby.

Depresja poporodowa

Występuje u kobiet krótko po porodzie. Problem ten dotyczy około 10 procent młodych mam. Większości znane jest określenie “baby blues” - kilkudniowyspadek nastroju związany ze spadkiem stężenia hormonów po porodzie. Depresja poporodowa jest jednak zjawiskiem bardziej złożonym i może mieć bardzo silne objawy psychotyczne czy nawet powodować myśli i skłonności samobójcze. U części kobiet ma miejsce niechęć do noworodka i zajmowania się nim. Problem może trwać nawet kilka miesięcy i wymaga pilnej interwencji lekarskiej aby ratować zdrowie młodej matki i jej przyszłe relacje z własnym dzieckiem.

 

● Kolejny trudny czas to okres okołomenopauzalny

Menopauzą określamy ostatnią miesiączkę, po której przez rok nie wystąpiła kolejna. U przeciętnej Polki dzieje się to około 51 roku życia.

Procesy zmian rozpoczynają się w naszym organizmie już kilka lat wcześniej. Mówimy wtedy o perimenopauzie czyli czasie okołomenopauzalnym. Jest to czas przejściowy w procesie wygasania czynności rozrodczej. Dotyka kobiet wwieku 40-58 lat. Z powodu dysfunkcji osi podwzgórze-przysadka-jajnik cykle miesiączkowe zaczynają być nieregularne, a kobiety zaczynają mieć tzw. objawy wypadowe:uderzenia gorąca, poty nocne, zaczerwienienie na twarzy. Dodatkowo relatywnie często pacjentki zgłaszają zaburzenia ze strony układu nerwowego pod postacią zaburzeń koncentracji, bezsenności czy wahań nastroju, a nawet depresji. Przyczyna depresji pomenopauzalnej upatrywana jest w spowolnieniu metabolizmu glukozy w mózgu. Na skutek zmniejszenia stężenia estrogenówdochodzi do nadmiernej reakcji na stres.

 

Piśmiennictwo:1. Burt V.K., Stein K.: Epidemiology of depression throughout the female lifecycle. J. Clin. Psychiatry, 2002; 63 (Suppl 7): 9–15.2. Parry B.L.:Perimenopausal depression. Am. J. Psychiatry, 2008; 165 (1): 23–27.

Grafiki Pinterest